Ιστορία

Μαυρομάτι 1373 – 1799

Η ίδρυση του Μαυροματίου

  • Μερικές φαμίλιες Αρβανιτών ιδρύουν το Μαυρομάτι, το οποίο από το 1373 χαρακτηρίζεται μαζί με άλλα (Αρχοντίκι – Ρυζόκαστρο, Νεοχώρι, Δόμβραινα, Κακόσι κτλ.) ως Στρατοχώρι ή Κατούντι. Τα στρατοχώρια συνθέτουν σε όλες τους τις εκφράσεις έναν άρτια στημένο στρατιωτικό μηχανισμό άμυνας των περιοχών που προστατεύουν. Εκτελούν πολεμικά γυμνάσια με βάση το Ιππικό. Ζουν από την κτηνοτροφία, ενώ παράγουν και λίγο σιτάρι.
  • Στο Ρημόκαστρο υπάρχει εκκλησία. Στην Άσκρη υπάρχει εκκλησία, επισκοπή και κάστρο που ανήκει στον Καταλανό νοτάριο Κάρλο Πίττι. Η Μαυροχάρμενα γεωργικά και τιμαριωτικά ελέγχεται από το κάστρο της Χάρμενας Αλιάρτου, όπου εκεί διαμένει ένας μικρός στρατός και ο Φράγκος διοικητής με τους δικαστικούς κλητήρες του.
  • Μερικοί κάτοικοι της Μαυροχάρμενας μετακινούνται εποχιακά και ζουν σε καλύβες στο Μαυρομάτι, αφού είναι νομάδες κτηνοτρόφοι. Μερικοί από τους Χαρμενιώτες και τους Μαυροματαίους εργάζονται στα κτήματα του Φράγκου διοικητή.

Το Μαυρομάτι ως το 1570

  • Επί έναν ολόκληρο αιώνα οι Μαυροχαρμενιώτες, οι Χαρμενιώτες και οι Μαυροματαίοι συμμετέχουν στις προσπάθειες του Δουκάτου να διατηρήσει τα σύνορά του, στην ασφυκτική πίεση των Τούρκων. Ομηρικές μάχες δόθηκαν από τους προγόνους μας, αλλά τελικά το 1460 μ.Χ. όλη η Βοιωτία έπεσε στα χέρια των Τούρκων κατακτητών. Οι σύμμαχοι των Φράγκων, Μαυροχαρμενιώτες, έπαθαν ανεπανόρθωτη ζημιά, αρνήθηκαν το στρατηγικό σημείο που κατείχαν και εγκαταστάθηκαν στο Μαυρομάτι.
  • Έτσι λοιπόν, η Μαυροχάρμενα το 1460 μ.Χ. διαλύθηκε και οι κάτοικοι (της Χονδρονικόλας, Συνόρας και Γκιργκίνας) εποικίζουν το Μαυρομάτι Γιώργη. Το Μαυρομάτι αποκαλείται έτσι διότι χρησιμοποιεί ως εκκλησία τον Άγιο Γιώργη τη περίοδο αυτή. Σύμφωνα με την Τούρκικη απογραφή του 1446 μ.Χ. το Μαυρομάτι Γιώργη αποτελείται από 4-6 νοικοκυριά (ή εστίες φορολογίας) δηλαδή από 10-12 οικογένειες και έχει πληθυσμό 50-70 άτομα. Παράγει 71 τόνους σιτάρι και οι κάτοικοί του διαθέτουν 72 πρόβατα, ενώ πληρώνει 555 Acke (Άσπρα) φορολογία. Λίγο νωρίτερα, με τη διάλυση της Μαυροχάρμενας, το χωριό φτάνει τις 30 οικογένειες. Παράλληλα ιδρύεται το Καζνέσι, το Μάζι και το Ζόγκρα Κομπίλι (Λεονταρι), ενώ επανιδρύεται το ερειπωμένο Ρημόκαστρο.
  • Το χωριό μας παίρνει το όνομα, από το όνομα του αρχηγού της πρώτης οικογένειας που εγκαταστάθηκε στο τόπο αυτό. Ο πρώτος λοιπόν κάτοικος του χωριού, που αναφέρεται στα Τούρκικα αρχεία είναι ο Τζιν Μαυρομάτης, που κατοικεί στο σημερινό σπίτι του Γεωργίου Μικρού (Γκιόσης). Το Μαυρομάτι αποκαλείται στα Τούρκικα ως “Καραγκιόσι”, άρα το ίδιο αποκαλείται και ο Μαυρομάτης. Με την προσπάθεια του Ελληνικού Κράτους αργότερα να εκλείψουν απο το ελληνικό λεξιλόγιο τούρκικα τοπωνύμια και λέξεις, το “Καρά” φεύγει και διατηρείται το (ως παρατσούκλι σήμερα) “Γκιόσης”. Αντίστοιχα επίθετα όπως Κριεκούκης, Μάζης, Σπάτας, Κακόσης κ.α. έδωσαν το όνομά τους στα χωριά που ίδρυσαν.
  • Με βάση τα στοιχεία του πληθυσμού, που είναι κατεξοχήν κτηνοτροφικός και στρατιωτικός, επιλέχθηκε και η τοποθεσία του χωριού, στο ύψος μιας άρτια οχυρωμένης και αμυντικής θέσης. Αυτο προσδίδει στο γηγενή πληθυσμό ασφάλεια, πράγμα που τον βοηθάει να αναπαραχθεί και να αναπτυχθεί. Στα πλαίσια μάλιστα της γενικότερης Οθωμανικής περιφερειακής ανάπτυξης, το 1570 το Μαυρομάτι Γιώργη αναπτύσσεται οικιστικά και μεγαλώνει. Ο αριθμός των οικογενειών φτάνει τους τις 55. Η παραγωγή σιταριού αυξάνεται σε 179 τόνους σιτάρι ετησίως, ενώ τα αιγοπρόβατα είναι πλέον 257. Το χωριό πληρώνει συνολικό φόρο 8.550 Akse. Την ίδια χρονική στιγμή η Άσκρη είναι τόσο μεγάλος οικισμός που πληρώνει 35.500 Akse. Με την ανάπτυξη του χωριού μας, σταματάει αυτόματα και η μετανάστευση προς τις μεγάλες πόλεις της Θήβας και της Λιβαδειάς. Η οικονομία του χωριού σταθεροποιείται και καθιστά την παρουσία αρματωλών και κλεφτών σχεδόν ανύπαρκτη.

Το Μαυρομάτι ως το 1799

  • Με το πέρασμα του καιρού, η οικονομικοπολιτική κρίση στο παλάτι του Σουλτάνου, συντελεί στην περιφερειακή υποβάθμιση. Οι επιδρομές των πειρατών στην ενδοχώρα της Στερεάς, οι αρρώστιες που θερίζουν τον πληθυσμό, η ανικανότητα του Πατριάρχη να καθοδηγήσει τους χριστιανικούς πληθυσμούς και η απληστία των αγάδων που αυξάνουν ους φόρους, οδηγούν στην εγκατάλειψη των οικισμών.
  • Το 1687 το Μαυρομάτι ερημώνει και εγκαταλείπεται. Οι Αρβανίτες κάτοικοί του πηγαίνουν στις πόλεις, ενώ τα αμιγώς ελληνικά χωριά συρρικνώνονται. Ο πληθυσμός της Βοιωτίας μειώνεται σε ανησυχητικά επίπεδα. Η πανούκλα θερίζει και ο όλεθρος σε συνεργασία με το μαρασμό κυριαρχεί πλήρως.
  • Οι Μαυροματαίοι ως νομάδες κτηνοτρόφοι μετακινούνται. Μέσα στη Βοιωτία εγκαθίστανται στο Σεϊντί, την Άσκρη και αλλού, με μονιμότερη απασχόληση στη θέση Λακοχώρι. Αλλά το 1712 θερίζει η θανατηφόρα ασθένεια του καρκίνου στα ζώα τους (Ανθραξ) και τα σκοτώνει. Μοναδική παρηγοριά και παράγοντας επιβίωσης, αποτελούν οι μοναχοί της Μονής Σαγματά που ζουν στην Αγιά Σωτήρα και προσφέρουν συσσίτιο στους προγόνους μας. Το γεγονός αυτό, αποτελεί λόγο μετακίνησης στον δύσκολο αυτό καιρό. Οι πρόγονοί μας φεύγουν από το Λακοχώρι και επανιδρύουν το Μαυρομάτι. Ως εκκλησία τώρα όμως χρησιμοποιούν την Αγιά Σωτήρα και το Μαυρομάτι Γιώργη, αποκαλείται πλέον απλά Μαυρομάτι. Εκεί δίπλα λοιπόν από την εκκλησία δημιουργείται ο πρώτος πυρήνας του χωριού, που το πλαισιώνουν οι πρώτοι Μαυροματαίοι αποικιστές. Εδώ χτίζονται τα πρώτα σπίτια από πλίνθες με άχυρο και καλάμι, κατά τρόπο που να ελέγχουν σφαιρικά την περιοχή, ώστε να προφυλάσσονται από επιδρομές ληστών και Τούρκων.
  • Στα μέσα του 18ου αιώνα η περιοχή μας αναπτύσσεται γεωργικά. Διοικητικά εντάσσεται στο Σατζάκι του Ευρίπου, ενώ στρατιωτικά στη Λιβαδειά. Οι πρόγονοί μας αποζημιώνονται οικονομικά, αφού πληρώνουν φόρους, τόσο στους αρματολούς Ανδρούτσο και Μπούσγο όσο και στους προεστούς και ιερείς του χωριού μας. Το Μαυρομάτι διανύει, ως και το τέλος του αιώνα, μια περίοδο οικονομικής ευφορίας φτάνοντας μάλιστα τις 80 οικογένειες.
  • Αλλά όλη αυτή η άνθηση θα σταματήσει το 1799. Την χρονική αυτή στιγμή ξεσπάει πανούκλα στη Θήβα. Τούρκοι και Έλληνες εγκαταλείπουν την περιοχή και τρέχουν να σωθούν στη πρωτεύουσα του Σατζακίου (Χαλκίδα). Τα χωράφια εγκαταλείπονται και η πείνα μαστίζει το πληθυσμό. Ομάδες Τούρκων στρατιωτών με επικεφαλή τον Σεφέρ Αγά, πραγματοποιούν επιδρομές στο Μαυρομάτι και τα γύρω χωριά. Κλέβουν, βιάζουν, σκοτώνουν και καταστρέφουν.

Μαυρομάτι 1832 – 1998

1832-1922

  • Το 1832 η Ελλάδα θα αποτελέσει ελεύθερο βασίλειο. Το Μαυρομάτι θα επιδιώξει να βρει το ρυθμό του και να μεγαλώσει. Από τους 292 κατοίκους που διέθετε στις παραμονές της επανάστασης, θα φτάσει το 1835 τους 325 κατοίκους. Οι αιτήσεις που θα γίνουν από τους πρώην στρατιώτες της επανάστασης για διανομή εθνικών κτημάτων θα είναι πολλές. Ελάχιστοι όμως εκείνοι που θα πάρουν κτήματα. Επιπλέον όλος ο τόπος είναι άγονος. Νερό δεν υπάρχει, ούτε καν πόσιμο νερό και η παραγωγή είναι ελαχίστη. Η ελονοσία από την λίμνη της Κωπαΐδας θερίζει τον πληθυσμό και η φτώχεια κυριαρχεί ανυπόφορα. Μερικοί θα επιχειρήσουν να σπείρουν βαμβάκι, αλλά η μεταφορά ενός φορτίου από το Μαυρομάτι στη Θήβα, θα κοστίζει πολύ ακριβά. Το σιτάρι θα εξαφανιστεί και το κριθάρι θα πάρει τη θέση του.
  • Η ληστεία θα ανθίσει και η τοκογλυφία από ανθρώπους των πόλεων θα δεσμεύσει τους Μαυροματαίους σε μόνιμη βάση. Και αυτό θα γίνει, γιατί χρήμα δεν υπάρχει. Κυριαρχεί μόνο η ανταλλαγή σε είδος. Ο κτηνοτρόφος δίνει λίγο γάλα και παίρνει λίγο κριθάρι για να ζήσει. Η κτηνοτροφία και η εποχιακή εργασία στα γειτονικά χωριά, καθώς και σε άλλα κοντά στα Τρίκαλα και την Καρδίτσα, θα ζήσουν το χωριό τουλάχιστον 50 χρόνια. Οι Μαυροματαίοι στα μέσα του 19ου αιώνα καθίστανται οι πιο φτωχοί κάτοικοι της Βοιωτίας. Μοναδική τους ελπίδα φαντάζει η αποξήρανση της λίμνης της Κωπαΐδος, η οποία διαφαίνεται ορατή από το 1889.
  • Το χωριό μας που το 1840 είχε 424 μόνιμους κατοίκους, φθάνει το 1889 τους 969 και το 1907 τους 1230 και καθίστανται έδρα του Δήμου Θεσπιών. Δεν διέθετε ποτέ από το 1835 δικό του Δήμαρχο, αλλά η δυναμικότητα των Παρέδρων του, το κατέστησε έδρα του Δήμου για 18 και πλέον χρόνια. Το 1916 το Μαυρομάτι μετατράπηκε σε κοινότητα (επανήλθε στο Δήμο Θεσπιών το 1999).
  • Το 1914 έπεσε στο χωριό ευλογιά και ολόκληρο το χωριό τοποθετήθηκε σε καραντίνα. Για 6 και πλέον μήνες κανείς ξένος δεν εισερχόταν και δεν εξερχόταν από το χωριό. Οι άρρωστοι πήγαιναν και έμεναν στον Άγιο Ταξιάρχη μέχρι να πεθάνουν, γιατί γιατρικό δεν υπήρχε. Τελικά γλίτωσε μονάχα ένας Μαυροματαίος. Το 1918 πολλοί Μαυροματαίοι θα πεθάνουν από γρίπη. Η ευλογιά, η γρίπη και οι συνεχόμενοι πόλεμοι θα σκορπίσουν τον θάνατο και την σιωπή στο χωριό. Οι γυναίκες θα είναι όλες μαυροφορεμένες. Το δράμα θα είναι μεγάλο.
  • Αλλά ο καιρός θα περάσει και θα τελειώσουν και οι πόλεμοι το 1922. Όλοι θα ριχθούν στα τμήματα της αποξηραμένης Κωπαΐδας. Θα νοικιάσουν χωράφια έναντι ενοικίου (γεωμόρου) από την αγγλική εταιρεία που έχει την επικαρπία των κτημάτων αυτών. Κάθε χρόνο όμως το γεώμορο θα αυξάνεται και κάποτε οι γεωργοί δεν θα μπορούν να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις της ζωής.

1922-1998

  • Το 1928 δεν θα ψηφίσουν τους Φιλελεύθερους, τους Λαϊκούς η τους Δημοκρατικούς, αλλά το Αγροτικό Κίνημα, που τους υπόσχεται χαμηλότερα ενοίκια γης. Δεν θα βγει όμως τίποτα και το 1930 θα επαναστατήσουν, θα δημιουργήσουν συλλαλητήρια. Τελικά όμως θα κερδίσουν την πτώση του γεωμόρου.
  • Το 1940 θα μπουν στον πόλεμο. Θα αντισταθούν στους Γερμανούς πάνω στα οχυρά Περσέκ. Ύστερα θα συνθηκολογήσουν και μετά θα οργανώνονται στην αντίσταση κατά των Γερμανών κατακτητών. Το 80% του πληθυσμού θα ενταχθεί στην αντίσταση με τον ΕΑΜ και το χωριό μας θα γνωρίσει μεγάλη πολιτιστική άνθιση, μεγαλύτερη και από εκείνη του 1936. Θα ιδρυθούν επιτροπές φύλαξης για την ασφάλεια των κατοίκων, επιτροπές ελευθέρωσης ομήρων και διαχείρισης εφοδίων προς τους αντάρτες, δικαστήριο για την διεκπεραίωση διαφορών μεταξύ των Μαυροματαίων, σύλλογοι θεάτρου, συνεστιάσεις με ομιλίες, στρατολογικό γραφείο, ομάδες εφέδρων στρατιωτών κ.α.
  • Το 1943 το χωριό θα δεχθεί Γερμανούς στρατιώτες, που θα πραγματοποιούν εκκαθαριστικές επιχειρήσεις. Το 1945 θα ξεσπάσει εμφύλιος πόλεμος στην Ελλάδα, που θα συμπαρασύρει και το Μαυρομάτι. Το 80% τώρα του πληθυσμού θα ενταχθεί ενεργά και μη στην ομάδα των Χυτών. Θα ξεκινήσει ένας αγώνας πρακτικής και ψυχολογικής δολιοφθοράς που θα λήξει μόλις το 1949. Συγκριτικά το χωριό θα βγει αλώβητο από αυτόν τον πόλεμο.
  • Το 1952 θα διανεμηθεί η κωπαϊδική γη. Αυτό θα αποτελέσει λόγο ανάπτυξης και όχι ερήμωσης του Μαυροματίου. Αν μάλιστα συγκρίνουμε την ανάπτυξη του Μαυροματίου σε σχέση με χωριά που δεν πήραν μερίδιο της γης αυτής, τότε θα καταλάβουμε την τεράστια σημασία του κωπαϊδικού πεδίου.
  • Ο πληθυσμός του χωριού σε συνδυασμό με την βιομηχανική ανάπτυξη στην Βοιωτία φθάνει το 1981 τα 2.217 άτομα. Δεδομένου βέβαια ότι την περίοδο 1945-1971 είχαν μεταναστεύσει πάνω από 500 άτομα. Από το 1981 ως το 1991 παρατηρείται μια τεράστια μείωση του πληθυσμού σε 1875 άτομα, πράγμα που οφείλεται στην ανεργία, την εγκατάλειψη κτημάτων λόγω της πρώην βιομηχανικής ανάπτυξης που τώρα δεν υφίσταται και την έλλειψη οικονομικών δραστηριοτήτων σε συνδυασμό με την ανυπαρξία οποιουδήποτε είδους κινήτρων.
  • Ο πληθυσμός του χωριού σε συνδυασμό με την βιομηχανική ανάπτυξη στην Βοιωτία φθάνει το 1981 τα 2.217 άτομα. Δεδομένου βέβαια ότι την περίοδο 1945-1971 είχαν μεταναστεύσει πάνω από 500 άτομα. Από το 1981 ως το 1991 παρατηρείται μια τεράστια μείωση του πληθυσμού σε 1875 άτομα, πράγμα που οφείλεται στην ανεργία, την εγκατάλειψη κτημάτων λόγω της πρώην βιομηχανικής ανάπτυξης που τώρα δεν υφίσταται και την έλλειψη οικονομικών δραστηριοτήτων σε συνδυασμό με την ανυπαρξία οποιουδήποτε είδους κινήτρων.
  • Μέτα το 1991 το Μαυρομάτι συνεχίζει να φθίνει και να συρρικνώνεται. Ο πληθυσμός του μειώνεται και παράλληλα γερνάει γιατί ανεβαίνει ο μέσος όρος ηλικίας των κατοίκων του. Τον Ιούλιο του 1998, ο πληθυσμός δεν ξεπέρασε τα 1500 άτομα, λόγω μιας πρωτοφανούς υψηλής θνησιμότητας, χαμηλής γεννητικότητας και έντονα δυναμικής αστικοποίησης, στοιχειά τα οποία δυστυχώς τείνουν να συνεχίζονται και σήμερα.

Αθανάσιος Σκουρτανιώτης

  • Ο Αθανάσιος Σκουρτανιώτης γεννήθηκε το 1793 στα Σκούρτα Δερβενοχωρίων Θηβών. Φοίτησε στην Μονή Οσίου Μελετίου της Οινόης Αττικής όπου έμαθε τα πρώτα γράμματα και στη συνέχεια διδάχθηκε τα Πολιτικά και Πολεμικά μαθήματα και τη Στρατηγική τέχνη.
  • Κατά την εποχή της Τουρκοκρατίας, τα Μοναστήρια και τα κρυφά σχολειά ήταν τα Πανεπιστήμια των Σκλαβωμένων Ελλήνων. Όταν εξερράγη η Ελληνική Επανάσταση, Ο Αθανάσιος Σκουρτανιώτης ως αρχηγός του Σώματος των Δερβενοχωρητών ύψωσε τη σημαία της επαναστάσεως από τους πρώτους στη Βοιωτία. Έλαβε μέρος σε πολλές μάχες εναντίον των Τούρκων και εκτός της Βοιωτίας μετά του Βάσσου, Κριεζώτου,Νικηταρά, Ανδρούτσου κ.α. και διακρίθηκε για την ανδρεία, τη σύνεση και τη στρατηγική του ικανότητα.
  • Στις 26 Οκτωβρίου 1825 εβδομήντα Έλληνες, οχυρωμένοι στη μάντρα της εκκλησίας της Αγίας Σωτήρας με επικεφαλής τον Αθανάσιο Σκουρτανιώτη, αντιμετώπισαν απόσπασμα 700-800 Τούρκων, κυρίως ιππέων σε μια μάχη που κράτησε όλη την μέρα. Οι Έλληνες απέκρουσαν τις τουρκικές επιθέσεις κι όταν είδαν ότι τους τελείωναν τα πυρομαχικά, μπήκαν στην εκκλησία για να αμυνθούν καλύτερα. Οι Τούρκοι σκαρφάλωσαν στη στέγη της εκκλησίας, άνοιξαν τρύπα κι έριξαν μέσα αναμμένες ύλες που προκάλεσαν στους πολιορκημένους θάνατο από ασφυξία. Μόνο ο αρχηγός τους έζησε αλλά τον συνέλαβαν οι Τούρκοι και τον κατακρεούργησαν.

Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου Μαυροματίου

  • Η Ιερά Μονή Αγίου Γεωργίου συστάθηκε και αναπτύχθηκε τα τελευταία χρόνια. Βρίσκεται Β.Α του όρους Ελικώνα και στα διοικητικά όρια της Κοινότητας Μαυροματίου (Δήμου Αλιάρτου), στα σύνορα των επαρχιών Θήβας και Λιβαδειάς.
  • Είναι χτισμένη σε ημιορεινή περιοχή με ήπιες καιρικές και κλιματολογικές συνθήκες. Περιβάλλεται από πλούσια βλάστηση, πεύκα άγρια φυτά και θάμνους πανύψηλες βελανιδιές, και βέβαια από χιλιάδες ελαιόδενδρα και λοιπές αροτριαίες καλλιέργειες, που αποτελούν και την κύρια απασχόληση των κατοίκων της περιοχής.
  • Βορειότερα της Ιεράς Μονής, στη θέση με την ονομασία, “Χάρμαινα”, εγκαταστάθηκαν οι πρώτοι κάτοικοι κατά τον 14ο μ.Χ. αιώνα και χρησιμοποιούσαν ως ενοριακό ναό για τις θρησκευτικές και εκκλησιαστικές τους ανάγκες ένα μικρό εκκλησάκι επ’ ονόματι του Αγίου Γεωργίου, στη θέση που βρίσκεται σήμερα το καθολικό της Μονής. Ο Άγιος Γεώργιος αποτελούσε την ακρόπολη των διασπαρθέντων υποτυπωδών κατοικιών των κατοίκων της περιοχής. Άλλες εκκλησίες ήταν η Αγία Παρασκευή, η οποία βρίσκεται λίγο παρά κάτω από την Ιερά Μονή και χρησιμοποιούσαν και ως νεκροταφείο, και ο Όσιος Μελέτιος, τα ερείπια του οποίου σώζονται μέχρι και σήμερα.
  • Μετά την μετακίνηση των λιγοστών αυτών κατοίκων από τη Χάρμαινα στο σημερινό Μαυρομάτι το έτος 1374, το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου εγκαταλείφθηκε έρμαιο στη φθορά του χρόνου, αλλά και στις λεηλασίες των βάρβαρων κατακτητών. Γύρω στο 1895 μια οικογένεια από το Μαυρομάτι με πρωτοβουλία της, αλλά και με τη συνδρομή και άλλων πιστών, ανέλαβε την ανοικοδόμηση του εγκαταλελειμμένου και ερειπωμένου ιερού ναού. Ακριβώς λοιπόν πάνω στα ερείπια του παλαιού οικοδόμησαν το νέο ναό με υλικά και μέσα της εποχής.
  • Δυστυχώς όμως δεν άντεξε τον καταστροφικό σεισμό του Φεβρουαρίου του 1981, με αποτέλεσμα να υποστεί μεγάλες ζημιές που δύσκολα ίσως μπορούσαν να αποκατασταθούν. Αυτό είχε ως συνέπεια να κατεδαφιστεί, ενώ εικόνες και σκεύη πού χρησιμοποιούνταν για την λατρεία να απολεσθούν ή να καταστραφούν.
  • Η αγάπη των πιστών και των κατοίκων του Μαυροματίου γενικότερα για τον μεγαλομάρτυρα Άγιο Γεώργιο, έκτισαν το σημερινό εκκλησάκι, για άλλη μια φορά πάνω στα θεμέλια του πρώτου ναού. Αλλά και το υπόλοιπο κτιριακό συγκρότημα. Σ’ αυτόν τον ευλογημένο χώρο λοιπόν, σ’ αυτό το ταπεινό ξωκκλήσι, που δέχτηκε τις προσευχές τόσων ανθρώπων, που τόσες φορές ο αθλητής του Χριστού έκανε αισθητή την παρουσία του με θαύματα και σημεία, ευδόκησε ο Θεός να συσταθεί στην εκπνοή του εικοστού αιώνα (1997), μοναστήρι. Αρχικά η μονή συστάθηκε ως γυναικεία, στη συνέχεια όμως μετά την αποχώρηση των μοναζουσών, και αφού η μονή έμεινε ουσιαστικά κλειστή για ένα διάστημα, εγκαταστάθηκε η νέα ανδρώα αδελφότητα.
  • Στοιχεία επικοινωνίας : 2268022789. Η Μονή παραμένει κλειστή κάθε Τρίτη.